قرص کابرلین یا کابولین و یا کابرگولین دارویی است برای کاهش سطح هورمون پرولاکتین در بدن و کنترل بیماری هایی ناشی از آن می باشد که در ادامه به همه این موارد خواهیم پرداخت.
قرص کابرلین برای درمان ترشح بالای هورمون پرولاکتین که منجر به بیماری های زیر می شود، تجویز شده تا این بیماری ها کنترل و یا حتی درمان گردند.
هایپرپرولاکتینمی
غده هیپوفیز هورمون پرولاکتین را ترشح می کند. این هورمون موجب تحریک و تولید شیر مادر بعد از زایمان می شود. افزایش سطح پرولاکتین در دوران شیردهی و بارداری کاملا طبیعی است. اما اگر به علت بیماری و یا مصرف بعضی از داروها سطح این هورمون افزایش یابد، بایستی هر چه سریعتر نسبت به درمان آن اقدام کرد.
در بعضی مواقع به علت وجود توموری در غده هیپوفیز که پرولاکتینوما نامیده می شود سطح هورمون پرولاکتین افزایش می یابد. معمولا این تومور خوش خیم می باشد و زنان بیشتر از مردان گرفتار این بیماری می شوند. به ندرت کودکان و نوجوانان دچار این بیماری می شوند. افزایش هورمون پرولاکتین موجب کاهش هورمون های جنسی در زنان و مردان می شود که این امر موجب نازائی، اختلالات جنسی و قاعدگی می شود.
پارکینسون
در این بیماری سلول های مغزی که دوپامین تولید می کنند، تحلیل رفته و شخص دچار بیماری های عصبی، ناتوان شدن در انجام کارها، لرزش عضلات، عدم تعادل، اختلال در حرف زدن و بلع می شود. این بیماری معمولا در سنین 40 تا 70 سالگی رخ می دهد و فرد را کم کم ناتوان می کند.
سندروم پای بی قرار
بیماری پای بی قرار یا آرال اس موجب اختلال در خواب می شود لذا شخص مبتلا در پاهای خود احساس مورمور شدن، گزگز، درد، سوزش می کند و بیمار برای رفع این حالات به ناچار پایش را تکان می دهد. این علائم بیشتر در ساق پا بروز می کنند. علائم این بیماری به هنگام بی تحرکی و استراحت تشدید می شوند.
آکرومگالی
در این بیماری اعضای بدن بیش از حد رشد می کنند. زیرا ترشح هورمون رشد توسط غده هیپوفیز افزایش می یابد و با گردش خون این هورمون به اعضای بدن می رسد و این امر موجب رشد زیاد آن ها می شود.
سندروم کوشینگ
در این بیماری ترشح هورمون آدرنوکورتیکوترپیک (ACTH) توسط غده هیپوفیز افزایش می یابد. این هورمون منجر به تولید هورمون کورتیزول در غدد فوق کلیه می شود. درنتیجه با افزایش ACTH سطح هورمون کورتیزول نیز زیاد می شود و این امر منجر به بیماری سندروم کوشینگ می شود. حتی ممکن توموری در عضوی که ACTH را تولید نمی کند، ایجاد شود. این تومورها ممکن است در ریه، تیروئید و یا لوزالمعده ایجاد شوند. این سندروم موجب افزایش چربی در بین شانه ها و پشت می شود و شخص اندامی بوفالویی پیدا می کند.
مکانیسم اثر کابرلین
قرص کابرلین یک آگونیست گیرنده D2 و D1 دوپامین و از مشتقات ارگو می باشد. این گیرنده های دوپامینی مغز را تحریک می کند در نتیجه ترشح پرولاکتین کاهش می یابد. تداخلات دارویی
قرص کابرلین را نباید به طور همزمان با داروهای کاهش دهنده فشار خون، آنتاگونیستها‌ی دوپامین، قرص های ضدبارداری و داروهای منقبض کننده عروق مصرف کرد.
در بخش اعصاب موجب سرگیجه، سردرد، پارستزی، خواب آلودگی، عصبانیت، اضطراب، افسردگی، ضعف و خستگی می شود.
در بخش قلب و عروق موجب افت فشار خون، کاهش فشار خون وضعیتی (عدم تغییر وضعیت به طور ناگهانی)، سنکوپ، طپش قلب و ادم محیطی (ورم اندام های بدن به علت تجمع آب در فضای میان بافت ها و زیر پوست) می شود.
اختلال در دید، خونریزی و گرفتگی بینی و پف کردن چشم ها مخصوصا زیر آن ها
در دستگاه گوارش موجب سوء هاضمه، درد در شکم، اسهال، بی‌اشتهایی، نفخ و خشکی دهان می شود.
در پوست نیز علائمی مثل خارش، آکنه و حملات گر گرفتگی ایجاد می شود.
سایر عوارض: دیسمنوره (درد انقباضی در قسمت پایین شکم که در دوره های قاعدگی رخ می دهد)، افزایش و یا کاهش وزن، درد در پستان ها، افزایش یافتن میل جنسی.
در صورت داشتن مواردی مثل حساسیت به مشتقات داروی آرگوت، بالا بودن فشار خون در بارداری، قابل کنترل نبودن فشار خون، دوران شیردهی، اکلامپسی (تشنج در زنان به علت فشار خون بالا در دوران حاملگی)، اختلالات کبدی و فشار خون بسیار پایین، قرص کابرلین را مصرف نکنید.
نکته پایانی
داروی کابرلین را با شکم خالی مصرف کنید اما در صورت ایجاد ناراحتی های گوارشی می توان آن را بعد از غذا هم میل کرد.
تجویز، نحوه مصرف و مقدار دوز آن بایستی با نظر پزشک صورت گیرد.
متوپرولول (Metoprolol) قلب و گردش خونی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این دارو برای درمان آنژین (درد قفسه سینه) و پرفشاری خون مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از این دارو برای درمان و یا جلوگیری از حملات قلبی استفاده میشود. علاوه بر مشکلات قلبی متوپرولول در درمان آنژین صدری مزمن، کنترل فشارخون بالا و پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد، تپش بیش از حد قلب و پیشگیری مشکلات قلبی پس از انفارکتوس مصرف میشود. این دارو برای پیشگیری از سردرد های میگرنی هم مناسب است.
متوپرولول اولین بار در سال ۱۹۶۹ ساخته شد. این دارو در لیست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی به عنوان مهمترین داروی مورد نیاز در سیستم بهداشت اولیه قرار دارد. این دارو به صورت یک داروی ژنریک در دسترس است. در سال ۲۰۱۳، متوپرولول نوزدهمین داروی پرتجویز در ایالات متحده بود.
این دارو به صورت خوراکی قرص و آمپول درون وریدی ارائه میشود و میزان مصرف آن معمولا دو بار در روز است. متوپرولول به سرعت و تقریبا کامل از دستگاه گوارش جذب میشود. غذا جذب دارو را افزایش می‌دهد.
موارد مصرف ، عورض و اختلال دارویی:
موارد مصرف
مشکلات قلبی
کنترل فشار خون
تپش قلب
سردرد های میگرنی
عوارض افسردگی یا گیجی، خواب آلودگی، خستگی، سردرد، بیخوابی، کابوس شبانه، یبوست، اسهال، نفخ، تهوع
داروهای ضد هیپرتانسیون، دیورتیک‌ها، باربیتورات‌ها، بنزودیاسپین‌ها، داروهای قلبی و فشار خون
در صورتیکه دچار مشکلات زیر هستید قبل از مصرف دارو موارد را به اطلاع پزشک خود برسانید:
آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه یا سایر اختلالات تنفسی
دیابت
بیماری‌های کبدی
نارسایی قلبی
مشکلات گردش خون
اختلالات تیروئیدی
نکاتی که در رابطه با مصرف قرص متوپرولول باید بدانید
اگر باردار هستید و یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید.
توجه داشته باشید که این دارو میتواند وارد شیر شده و به نوزاد شیرخوار آسیب برساند.
سعی کنید این دارو را در زمان‌های یکسان مصرف کنید.
متوپرولول، باید به همراه غذا و یا بعد از غذا مصرف شود.
دارو را نباید شب دیر وقت مصرف کرد، زیرا سبب بیخوابی میشود.
دارو باید به صورت تدریجی و در مدت ۱ تا ۲ هفته قطع شود.
افرادی که بیماری‌هایی مثل آسم و یا به طور کلی اختلالات تنفسی، دیابت، بیماری‌های کبدی و اختلالات تیروئیدی دارند، بهتر است قبل از مصرف متوپرولول پزشک را در جریان بیماری قرار دهند.
توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری
– اگر بیماران نارسایی قلبی دچار برادیکاری شدند، دوز متوپرولول را کاهش دهید.
– فشار خون بیمار را در هنگام تنظیم دوز دارو و هر 3 تا 6 ماه در مدت درمان نگهدارنده اندازه بگیرید.
– اگر نارسایی قلبی بدتر شود، دوز دیورتیک را افزایش داده و دوز متوپرولول را کاهش داده و به تدریج قطع کنید.
– دوز متوپرولول را تا زمانی که علایم بدتر شدن نارسایی قلبی ثابت نشده است، افزایش ندهید.
– بیماران سالخورده به دلیل تاخیر در متابولیسم ممکن است به مقادیر نگهدارنده کمتر دارو نیاز داشته باشند. این بیماران ممکن است عوارض جانبی بیشتری را متحمل شوند. بنابراین باید با – احتیاط مصرف شود.
– این دارو ممکن است تفکر یا پاسخ‌دهی شما را مختل کند. اگر رانندگی میکنید و یا کارهایی انجام می‌دهید که به هوشیاری نیاز دارد، مراقب باشید.
– اگر بعد از مصرف دارو نشانه‌های آلرژیکی همچون کهیر، مشکل تنفسی، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو داشتید به پزشک و یا اورژانس اطلاع دهید.
– به بیماران دیابتی هشدار دهید که دارو میتواند علایم هیپوگلیسمی را مخفی نماید.
قرص ولبان یا بوپروپیون یک داروی ضدافسردگی و آرامبخش است. از این دارو به عنوان داروی کمکی برای ترک سیگار هم استفاده میشود. بوپروپیون پس از سرترالین، سیتالوپرام و فلوکستین چهارمین ضدافسردگی است که در آمریکا تجویز میشود. خوشبختانه مصرف این دارو موجب بروز مشکلاتی مثل افزایش وزن یا اختلالات جنسی در فرد نمی‌شود.
اگر از این دارو برای ترک سیگار استفاده کنید طی فرآیند ترک، ممکن است با علائم قطع مصرف نیکوتین مواجه شوید، این علائم شامل افزایش اشتها، افزایش وزن، مشکلات خواب، عدم تمرکز، کاهش ضربان قلب، میل شدید به سیگار، احساس اضطراب و بی‌قراری، افسردگی، خشم و ناامیدی میشود. ولبان به صورت قرص‌های ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌گرمی موجود است.
نام‌های دیگر، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی
نام‌های دیگر
Bupropion, Wellbutrin, Wellbutrin XL, Wellbutrin SR, Zyban
موارد مصرف
درمان افسردگی
کمک به ترک سیگار
عوارض بی‌قراری، اضطراب، بیخوابی، تب، خشکی دهان، سردرد یا میگرن، سرگیجه، تکرر ادرار، تهوع و استفراغ، یبوست، افزایش تعریق و حساسیت‌های پوستی
تداخل دارویی کاربامازپین، فرآورده‌های حاوی نیکوتین، لوودوپا، ریتوناویر، الکل، لوودوپا، فنوتیازین‌ها و الکل
مقدار و نحوه مصرف قرص ولبان
میزان دقیق مصرف این دارو به دلیل حساسیت بالا، حتما باید توسط پزشک تعیین گردد. ممکن است شروع مصرف دارو با دوز کم باشد. توجه داشته باشید که در هنگام افزایش میزان دارو، نباید بیش از ۱۰۰ میلی‌گرم ظرف ۳ روز اول افزایش یابد.
نکاتی که در ارتباط با مصرف قرص ولبان باید بدانید
بیخوابی در شروع درمان را میتوان با حذف دوز شبانه دارو، کاهش داد.
به دلیل افزایش ریسک خودکشی در بیماران افسرده، استفاده از این دارو در مراحل اولیه درمان تا زمان بهبودی بایستی با نظارت دقیق بیمار باشد.
استفاده از قرص ولبان در دوران بارداری و شیردهی، باید با نظر پزشک صورت گیرد.
این دارو در بیماران مبتلا به صرع، منع مصرف دارد.
در صورت مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی نیکوتین برای ترک سیگار، مصرف داروی ولبان ممکن است باعث افزایش فشار خون شود.
چنانچه سابقه ابتلا به بیماری‌هایی نظیر تشنج، بیماری قلبی، فشار خون بالا، دیابت، بیماری کبدی یا کلیوی، اختلال دوقطبی یا سایر بیماری‌های روانی را داشته‌اید داروی ولبان را تنها با احتیاط و زیر نظر پزشک مصرف کنید.
این دارو در بیماران دچار بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، نباید مصرف شود.
هر گونه علائم جدید مثل تغییرات خلقی یا رفتاری، اضطراب، حملات وحشت‌زده، خواب‌آلودگی، آشفتگی و بی‌قراری شدید را به پزشک خود اطلاع دهید. شاید نیاز به تغییر دارو داشته باشید.
در صورت داشتن هر گونه حساسیت دارویی، قبل از مصرف قرص ولبان پزشک را در جریان قرار دهید.
در مورد تمام شرایط پزشکی و داروهایی که استفاده میکنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است برخی داروها با این دارو تداخل داشته و یا میزان اثرگذاری آن را کم یا زیاد کنند.
درباره چگونگی قطع داروی ولبان با پزشک مشورت کنید. هیچ‌گاه این دارو را خودسرانه و به یکباره قطع نکنید.
در صورت فراموش کردن یک دوز دارو، به محض به خاطر آوردن دوز فراموش شده آن را میل کنید. اما اگر تقریبا زمان نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید و مقدار دارو را دو برابر نکنید.
چنانچه به ترکیبات این دارو حساسیت دارید، آن را مصرف نکنید.
دارو را مطابق با دستور پزشک مصرف کرده و دوز دارو را بدون مشاوره با پزشک خود تغییر ندهید.
این دارو ممکن است تفکر یا واکنش شما را مختل کند. بنابراین به هنگام رانندگی یا هر فعالیت دیگری که نیاز به هوشیاری دارد احتیاط کنید.
فهرست تمامی داروهایی را که در حال استفاده از آن هستید (چه گیاهی و چه پزشکی) در اختیار پزشک قرار دهید. ممکن است برخی از داروها میزان اثربخشی داروهای دیگر را تحت تاثیر قرار دهند.
چنانچه با مصرف این دارو دچار تنفس سخت، تورم چهره، لبها، زبان یا گلو شدید مصرف را قطع و به اورژانس مراجعه کنید. این موارد نشانه حساسیت بدن شما به داروست.
طی درمان با این دارو الکل مصرف نکنید؛ زیرا مصرف الکل با قرص ولبان ممکن است خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهد.
درمان افسردگی با روش‌های طبیعی
علاوه بر مصرف داروهای شیمیایی، میتوان با تغییر سبک زندگی به صورت طبیعی افسردگی را درمان کرد. این روش اگرچه کمی زمانبر است اما قطعا عوارض مصرف دارو را به همراه ندارد. برای آشنایی با روش‌های درمان افسردگی به صورت طبیعی به لینک‌های زیر بروید.
بوپرنورفین (Buprenorphine) یک داروی مسکن مخدر با احتمال وابستگی و اعتیاد مانند مورفین، کدئین، هروئین و متادون است و عوارض جسمانی و روانی مشابه و جدی دارد. این دارو که عمدتا برای درمان اعتیاد به مواد مخدر استفاده میشود، مصارف درمانی دیگری از جمله تسکین دردهای شدید، قبل از بیهوشی، کنترل و برگرداندن مهار تنفسی ناشی از فنتانیل در بیهوشی نیز دارد.
کاربرد بوپرنورفین مانند کاربرد متادون در جهت درمان اعتیاد و ترک اعتیاد به صورت سرپایی در مطب پزشک می‌باشد. باید توجه داشت این دارو نیز به عنوان جایگزین در سو مصرف مواد مخدر مورد استفاده قرار می‌گیرد و میتواند در بیماران وابستگی بسیار شدیدی را ایجاد کند. قابل ذکر است که ترک با بوپرنورفین میتواند به دلیل وجود علایم نشئگی و لذت ناشی از مصرف قرص و شرایط مشابه ترک با متادون بسیار طولانی شود و بیمار و خانواده ایشان را متحمل هزینه و انرژی زیادی کند، که معمولا بیماران در این روش نیز درمان کامل را تجربه نمی‌کنند و وابستگی به شکل متفاوتی ادمه پیدا میکند.
در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از بیمارانی که برای ترک اعتیاد به مراکز مربوطه مراجعه میکنند، به موادی مانند متادون و بوپرنورفین اعتیاد داشته و قادر به ترک آن نیستند. در حالی که این افراد قبلا به ماده دیگری مانند تریاک اعتیاد داشته و برای درمان آن از این داروها استفاده کرده‌اند. اما بعد از مدتی با دوز بسیار بیشتر نسبت به ماده اعتیادآور قبلی خود به این داروهای شبه مخدر اعتیاد پیدا می کنند و حتی در بسیاری از موارد ، بیمار دوباره به سمت ماده مخدر قبلی بازگشته و مصرف مجدد را با دوز بیشتر شروع میکند تا جایی که این سیکل مخرب و ویرانگر تا مرز نابودی بیمار پیش می‌رود. افراد گاها با این دید که متادون به اندازه ماده مخدر ضرر ندارد مبادرت به استفاده طولانی مدت از آن میکنند. اما شاید اگر درباره عوارض آن بدانند دیگر هرگز به سراغ این ماده اعتیادآور نروند
مکانیسم اثر قرص بوپرنورفین
بوپرنورفین ( بوپرکسین ) دارویی برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در مطب پزشکان است. بوپرنورفین به سبب ماهیت خود از سایر مواد مخدر متفاوت است چرا که یک آگونیست نسبی است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) با فرمول شیمیایی C29H41NO4 یک ماده مخدر نیمه صناعی مشتق از تبائین thebaine است که خود از آلکالوئیدهای خشخاش Papaver somniferum بدست آمده است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک آگونیست نسبی partial agonist است. این به این معنی که ، بوپرنورفین ( بوپرکسین ) یک ماده مخدر است ، و به طبع آن می تواند عوارض معمول مواد مخدر و عوارض جانبی آن را مانند افت تنفسی و نشئگی را سبب شود ، و ماکزیمم اثر آن کمی کمتر از آگونیست های کامل مانند هروئین و متادون است.
اثرات آگونیستی بوپرنورفین ( بوپرکسین ) به طور خطی با افزایش دوز دارو افزایش می یابد ، تا زمانی که به یک پلاتو ( کفه ) برسد و در آن صورت با افزایش بیشتر در دوز ، این آثار افزایش نمی یابد. این مسأله بنام سقف اثر یا ceiling effect موسوم است. در واقع ، بوپرنورفین ( بوپرکسین ) می تواند اثر آگونیست های کامل را بلوکه کند و در نتیجه سبب بروز علایم ترک شدید در یک بیمار مصرف کننده مواد مخدر شود. این در حقیقت نتیجه میل بالای بوپرنورفین ( بوپرکسین ) به گیرنده های مخدر است. بوپرنورفین ( بوپرکسین ) در مقایسه با مواد مخدر میل بالاتری برای اتصال به گیرنده های مواد مخدر دارد. این مسأله منتج به غلبه بر سایر مخدر و پیروزی در رقابت برای اتصال به این گیرنده ها میشود.
راهنمای مصرف قرص بوپرنورفین
استفاده نامناسب از بوپرنورفین میتواند منجر به بروز عوارض جدی و حتی مرگ شود.
در صورت استفاده از سایر مواد مخدر، عوارض جانبی بوپرنورفین شدت بیشتری می‌یابند. بنابراین باید این دارو را دقیقا طبق دستورات پزشکتان و به میزان تجویز شده استفاده کنید.
از مصرف دارو بیش از میزان تجویز شده یا در مدت زمانی طولانی‌تر خودداری کنید.
از شکستن قرص و حل نمودن آن در هر مایعی به منظور تزریق در رگ خودداری کنید. این عمل میتواند باعث مرگ بشود.
در مواقع ضروری هنگام درمان و مصرف بوپرنورفین کارت شناسایی‌تان همراهتان باشد یا از دستبند هشداردهنده پزشکی استفاده کنید
هر پزشک، دندانپزشک یا متخصص بهداشت و درمان را که شما به ایشان مراجعه میکنید در جریان بگذارید که تحت درمان با بوپرنورفین هستید.
تمامی اعضای خانواده‌تان را در جریان بگذارید که تحت درمان با بوپرنورفین هستید تا در مواقع ضروری از وضعیت شما آگاه باشند.
قرص زیر زبانی بوپرنورفین را زیر زبانتان قرار دهید و اجازه دهید کاملا حل شود.
از جویدن و بلعیدن آن به صورت کامل خودداری کنید.
اگر دوز مصرفی‌تان بیش از دو قرص در هر وعده است قرص‌ها را همزمان زیر زبانتان قرار داده و اجازه دهید کاملا حل شوند.
در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی، قبل از عمل، جراح‌تان را مطلع کنید که تحت درمان با این دارو هستید.
ممکن است لازم باشد که قبل از عمل جراحی مدت زمان کوتاهی مصرف دارویتان را متوقف کنید.
پس از مصرف این دارو برای مدت زمان نسبتا طولانی، قطع یک باره آن باعث بروز نشانگان ترک میشود.
بدون مشورت با پزشک معالجتان، مصرف دارو را به صورت ناگهانی متوقف نکنید. شاید نیاز باشد مصرفتان را به تدریج کمتر و کمتر کنید تا بتوانید مصرف آن را به طور کامل قطع نمایید.
دارو را در دمای اتاق دور از رطوبت و گرما نگهداری کنید.
تنها به اندازه مصرف چند روز از دارویتان را در مکانی قابل دسترسی قرار دهید و مقدار عمده دارو را در مکانی دور از دسترس سایرین نگهداری کنید. زیرا این دارو می تواند مورد سوء مصرف واقع شود.
مراقب باشید که داروهای‌تان در دسترس و مورد سوء استفاده قرار نگیرد.
پس از خاتمه درمان، باقیمانده دارو را از بین ببرید. مثلا آن را به چاه توالت بریزید.
درمان اعتیاد با قرص بوپرنورفین
درمان اعتیاد علاوه بر دارو نیازمند مداخلات روان درمانی و اجتماعی است. جزئیاتی در روند درمان اعتیاد وجود دارد که اگر به آنها توجه نشود اثر بخشی و ماندگاری درمان افت می کند. مولفه‌هایی نظیر مهارت پزشک، رابطه خوب درمانی با بیمار، ایجاد انگیزه خوب برای استمرار درمان، خانواده درمانی، کنترل خشم و هیجان، مشاوره در مواقع بروز بحران، دقت در پیگیری و انجام آزمایش اثربخشی درمان را بالا می‌برد و توجه کافی به هر یک از این جنبه‌ها در فرآیند درمان، احتمال بهبودی را افزایش می‌دهد.
روش ترک قرص بوپرنورفین
مصرف قرص بوپرنورفین در واقع برای ترک مواد سنگین مانند هرویین ، کوکایین، متادن و … می باشد. بیشترین تاثیر بوپرنوفین در دوز خاصی اتفاق میفتد که توضیح این مورد کمی پیچیده است. در دوز خاصی خاصیت سم زدایی و در دوزهای کمتر خاصیت مرفینی دارد.
از آنجایی که با قرص نمی‌توان قرص را ترک کرد و قرص ب2 یا بوپرنورفین، خود اعتیاد آور است پیشنهاد میشود که از چاله به چاه نروید و برای مصرف ب2 حتما با پزشک یا متخصص ترک اعتیاد مشورت نمایید.
فراموش نکنید که قدرت قرص ب2، تا 40 برابر بیشتر از مرفین است و اعتیاد، اعتیاد است چه با ترامادول چه با بوپرنورفین.
قرص ب2 خود داروی ترک اعتیاد است و شما برای ترک داروی ترک اعتیاد، داروی جایگزین ندارید. تجربه نشان داده ب2 انقدرها که فکر میکنید موثر نیست و کسی که بخواهد ترک کند با دست خالی هم ترک میکند.
مانند سایر مواد مخدر، این دارو باعث کندی تنفس میشود و کاهش شدید عملکردهای تنفسی میتواند منجر به مرگ شود. در صورت بروز علائم حساسیت دارویی سریعا در پی دریافت مراقبت‌های پزشکی اورژانسی باشید. کهیر، مشکلات تنفسی، ورم صورت، لبها، زبان و گلو از نشانه‌های حساسیت دارویی هستند.
در صورت بروز هرکدام از علائم زیر به سرعت با پزشک معالجتان تماس بگیرید:
تنفس آرام و سطحی
احساس سبکی در سر، ضعف و بی حالی
گیجی، افکار و رفتارهای غیرمعمول
تهوع، درد معده، تب خفیف، کاهش اشتها، ادرار تیره رنگ یا به رنگ خاک رس، یرقان (زرد شدن پوست و چشمها)
عوارض خفیف‌تر این دارو که با احتمال بیشتری ممکن است تظاهر بیابند عبارتند از:
سردرد
درد معده، تهوع، استفراغ و یبوست
احساس گرما و نفس تنگی
تعریق
ضعف و خستگی
کمردرد
اضطراب و افسردگی
اختلالات خواب
آب ریزش بینی
عوارض دیگری غیر از موارد ذکر شده نیز ممکن است در اثر مصرف این دارو ایجاد شوند. در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرمعمول و ناراحت کننده با پزشکتان مشورت کنید.
مصرف این دارو با فاصله چند ساعت با باربیتورات‌های بیهوش‌کننده مانند تیوپنتال، ممکن است موجب اثرات اضافی تنفسی و احتمالا آپنه شود.
مصرف همزمان با داروهای بیهوش‌کننده عمومی نیز ممکن است موجب ضعف شدید عملکرد قلبی – عروقی شود.
مصرف همزمان با داروهایی که عمدتا در کبد متابولیزه می‌شوند (ریفامپین ، فنیتوئین و دیگوکسین ) ممکن است موجب تجمع بوپرنورفین و افزایش اثرات آن شود.
بیمارانی که به این دارو وابستگی فیزیکی ( اعتیاد ) پیدا میکنند، در صورت مصرف آنتاگونیست آن، به شدت دچار سندرم قطع مصرف دارو می‌شوند. در این موارد باید دارو را با احتیاط مصرف و وضع بیمار را به طور مرتب پیگیری نمود.
مصرف همزمان با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز ممکن است خطرناک باشد. همچنین کلاپس قلبی – عروقی و تنفسی در بیماری که دیازپام و بوپرنورفین را با مقادیر عادی و به طور همزمان دریافت کرده، وجود دارد.
قرص بوپرنورفین یا b2 ممکن است برای جنین مضر باشد و باعث ایجاد اعتیاد و بروز نشانه‌های ترک در نوزادانی شود که مادرشان در زمان حاملگی بوپرنورفین مصرف میکرده‌اند. در صورت شک یا تصمیم برای بارداری در طول مدت درمان، با پزشک خود مشورت کنید.
مصرف در دوران شیردهی
بوپرنورفین وارد جریان شیر میشود و ممکن است برای کودک مضر باشد. اگر کودک از شیر خودتان تغذیه میکند در دوران شیردهی از این دارو استفاده نکنید.
در هفته‌های آغازی درمان احتمالآ جوش های شما شدیدتر میشود. این به خاطر آنست که در ابتدا پوست در مقابل دارو واکنش نشان می‌دهد و با تولید چربی بیشتر سعی در تعدیل شرایط دارد که افزایش ترشح چربی منجر به تولید جوش های بیشتر می‌گردد. در این باره نگران نباشید. این امر نشان دهندۀ آنست که دارو مؤثر واقع شده است.
پس از این (حدودآ از هفتۀ سوم به بعد) میزان آکنه بطور شگفت آوری کاهش می‌یابدو این بهبودی حتی پس از پایان یافتن دارو نیز ادامه پیدا میکند.
توصیه‌های طول درمان جوش با راکوتان
* اگر در طول درمان حامله شدید، فورآ دارو را قطع نموده و پزشک خود را در جریان قرار دهید.توصیۀ من اینست که در طول در از داروهای پیشگیری کننده استفاده کنید.
* در طول درمان همواره با جلسه‌های منظم پزشک را از حال خود مطلع کنید.همچنین سطح کلسترول خون نیز باید بطور ماهیانه آزمایش شود.
* بدون مشورت پزشک دارو را قطع نکنید و میزان مصرف را نیز تغییر ندهید.
* دارو را در موارد مشابه مصرف نکنید و مصرف آنرا به دیگران توصیه نکنید.
* بدون مشورت پزشک همزمان از داروهای دیگر استفاده نکنید.
* در طول دورۀ درمان و یک ماه پس از آن از اهدای خون اجتناب کنید.
* تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض نور خورشید دوری کنید و از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید.در طول درمان حساسیت پوست شما نسبت به آفتاب افزایش می‌یابد.
* از کیسه کشیدن پوست اجتناب کنید؛ زیرا به علت حساس شدن پوست احتمال ایجاد گودال (scar) روی پوست افزایش می‌یابد.
* از مصرف مشروبات الکلی در طول درمان خودداری کنید؛زیرا باعث عوارض کبدی خواهد شد.
عوارض چشمی در ارتباط با مصرف راکوتان (ROACCUTANE) شامل: خشکی چشم، کدورت قرنیه، کنژنکتیویت(التهاب ملتحمه)، بلفاریت(التهاب لبه پلکها)، کاهش دید شب و کراتیت(التهاب قرنیه) است که معمولا با قطع دارو بهبود می یابد.
خشکی چشم با مصرف پماد های نرم کننده یا قطره های اشک مصنوعی بهتر می شود. به علت احتمال بروز کراتیت، بیماران مبتلا به خشکی چشم باید پیگیری شوند. بیمارانی که دچار مشکلات چشمی می شوند، باید توشط چشم پزشک باتجربه معاینه شده و قطع دارو مد نظر قرار گیرید.
ممکن است عدم تحمل لنز تماسی بوجود آید که در این صورت لازم است بیمار در طی درمان از عینک استفاده کند.
کدورت قرنیه نیز ممکن است در مصرف کننده گان راکوتان ایجاد شود که بیشتر زمانی دیده می شود که دوز بالای دارو در بیماران با اختلالات کراتینیزاسیون(بیماری های پوسته ریزی دهنده) استفاده شود.
همه بیمارانی که دچار مشکلات چشمی می شوند، باید دارو را قطع کرده و تحت معاینه چشم پزشکی قرار گیرند.
هر دارویی دارای یک رشته فواید و یک رشته عوارض نامطلوب است. رؤاکوتان نیز از این قاعده جدا نیست.
تمام این عوارض در یک فرد دیده نمی‌شود ولی احتمال وقوع هر یک وجود دارد.
* خشکی لب: بارزترین عارضۀ این داروست که با استفاده از کرم های چرب کننده مثل کرم وازلین مرتفع میشود.
* خشکی دهان،بینی،چشم:دراین موارد در صورت تمایل می‌توانید از قطره چشمی و کرم داخل بینی استفاده کرد.با توجه به خشکی چشم استفاده از لنزهای چشمی توصیه نمی‌شود.
* خونریزی بینی:معمولآ در هفته‌های دوم یا سوم که خود به خود مرتفع میشود.
* درد خفیف مفاصل و ماهیچه ها بویژه زانو
* احساس خستگی و سردرد خفیف
* حساس شدن پوست به آفتاب و آفتاب‌سوختگی
* افزایش ریزش مو: اکثرآ زودگذر ولی در موارد بسیار نادر ممکن است دائمی‌شود.
این عوارض عمومآ ملایم و زودگذرند. اکثر آنها پس از اتمام دورۀ درمان رفع می‌شوند.
***در صورت مشاهدۀ این عوارض فورآ دارو را قطع کنید و پزشک خود را در جریان بگزارید***
* حالت تهوع
* استفراغ
* سردرد شدید و مزمن
* تاری چشم و اختلال در بینایی
* احساس افسردگی شدید
عوارض راکوتان
نشانه‌های افسردگی اینها هستند
احساس غمگین بودن دائمی,بی علاقگی نسبت به کارهایی که قبلآ به آنها علاقه مند بوده اید,خوابیدن بیش از حد و خواب های پریشان, تغییرات اشتها و وزن بدن,احساس اضطراب دائمی, گریز از دوستان و آشنایان,احساس بی حوصلگی همیشگی , احساس پوچی و گناه.
البته نشانه‌های افسردگی همواره در حد زیاد ودائمی افسردگی را اثبات میکند.
عوارض جانبی این دارو نباید شما را نگران کند،ممکن است هیچکدام از این عوارض در شما مشاهده نشود.
مواد متشکله
هر کپسول حاوی 20 یا 10 میلی گرم ایزوترتینوئین است و همچنین مواد زیر نیز در آن بکار رفته است:
در ترکیب رواکوتان قند، گلوتن، ترترزین و دیگر رنگهای شیمیایی بکار نرفته است. در مورد عوارض این دارو میتوان به قرمزی صورت و جای جوشها اشاره کرد که تا چندین ماه بعد از قطع دارو باقی میماند در چند درصد موارد بر روی برخی افراد هیچ اثری ندارد.
در ایران متاسفانه بیشتر پزشکان پوست این دارو را حتی برای موارد جزئی که با انتی بیوتیک هم قابل درمان است تجویز میکنند.از عوارض این دارو تمایل به خود کشی است به خصوص در افرادی با سابقه افسردگی دارند….
این ترکیب دارویی به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار (مانند نارسایی احتقانی قلبی، سیروز کبدی، سندرم نفروتیک، خیز ناشی از کورتیکوستروئیدها و خیز با علت نامشخص)، در درمان زیادی فشار خون (به ویژه در مواردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد) و همچنین در درمان کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر در افرادمبتلا به زیادی فشار خون (در صورتی که سایر تدابیر مفید یا کافی نباشند) مصرف میشود.
مکانیسم اثر تریامترن اچ
تریامترن: با اثر مستقیم بر توبول های دیستال کلیه باعث مهار بازجذب سدیم و مهار Na-K ATPase و کاهش ترشح کلسیم، منیزیم و هیدروژن می گردد.
هیدروکلروتیازید: با مهار بازجذب سدیم در توبول های دیستال کلیه موجب افزایش ترشح آب، سدیم، پتاسیم و هیدروژن می گردد.
فارماکوکینتیک تریامترن اچ
تریامترن به سرعت ولی ناقص از مجرای گوارش جذب میشود (70-30 درصد). پیوند تریامترن به پروتئین متوسط است و متابولیسم آن کبدی است. نیمه عمر تریامترن در افراد با کلیه سالم، 120-90 دقیقه و در عیب کار کلیه 10 ساعت می‌باشد. زمان لازم برای شروع اثر دارو به عنوان مدر 4-2 ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت تریامترن، 4-2 ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مقادیر متعدد یک یا چند روز است. طول اثر تریامترن 9-7 ساعت می‌باشد. تریامترن به طور عمده از طریق صفرا دفع میشود.
این دارو در بیماران مبتلا به افزایش پتاسیم خون نباید مصرف شود.
عوارض جانبی تریامترن اچ
اختلالات، خشکی دهان، بثورات جلدی، کاهش مختصر در فشار خون، افزایش پتاسیم خون و حساسیت به نور با مصرف تریامترن گزارش شده است. تداخلات دارویی تریامترن اچ
مصرف همزمان این دارو با داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ممکن است منجر به افزایش پتاسیم خون شود و اثر کاهنده فشار خون افزایش یابد. مصرف همزمان این دارو با لیتیم به علت کاهش کلیرانس کلیوی لیتیم، ممکن است سبب بروز مسمومیت با لیتیم شود. خطر بالا رفتن پتاسیم خون با مصرف همزمان این دارو با مکمل‌های حاوی پتاسیم و سیکلوسپورین افزایش می‌یابد. اثرات ضد انعقادی هپارین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد. مصرف همزمان کلستیرامین با این دارو ممکن است سبب مهار جذب هیدروکلروتیازید گردد. مصرف همزمان هیدروکلروتیازید با گلیوکوزیدهای دیژیتال ممکن است خطر بروز مسمومیت با دیژیتال را افزایش دهد.
1- در موارد زیر، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود: بی ادراری، یا عیب کار کلیه، افراد مبتلا به دیابت و بیماری کلیوی و نوزادان مبتلا به یرقان.
2- بیمارانی که شدیداً بدحال هستند یا حجم ادرار آنها کم است، بیشتر در معرض خطر زیادی پتاسیم خون هستند.
3- اندازه‌گیری فشار خون در طول درمان با این دارو در فواصل منظم ضروری است.
1- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
2- این دارو زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
3- احتمال بروز کمی یا زیادی پتاسیم خون وجود دارد. بنابراین ممکن است پیگیری میزان پتاسیم در رژیم غذایی لازم باشد.
4- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
5- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد. در این صورت، مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.
این دارو ترکیبی از هورمون های استروژن و پروژسترون می باشد. این محصول برای جلوگیری از بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. اساسا با پیشگیری از آزاد سازی تخمک در طول دوره قاعدگی از حاملگی جلوگیری می کند. قرص روکینبه غلیظ شدن مایع واژن کمک کرده و از باروری تخمک ها و تغییرات رحم پیشگیری کرده و به همین ترتیب از بارور شدن تخمک جلوگیری می کند. اگر تخمک بارور شده به رحم نرسد از بدن خارج می شود.
امروزه قرص های ضد بارداری مختلف و زیادی در داروخانه ها موجود می باشند و در دسترس عموم قرار دارند یکی از این داروها قرص روکین می باشد. این دارو در گروه داروهای خوراکی ضد بارداری قرار دارد که دارای 3 میلی گرم درسپیروتون( پروژستین) و 0.03 میلی گرم اتیلین استرادیول( استروژن) است. اطلاعات دارویی جامع و کامل قرص روکین قرص ضد بارداری روکین بر خلاف دیگر قرص های ضد بارداری باعث چاقی نمی شود و همچنین نفخ و ورم همراه با خود ندارد. در این مطلب قصد داریم تا نحوه و میزان مصرف این قرص و همچنین نکاتی که باید در مصرف آن رعایت نمو را مورد بررسی قرار دهیم.
موارد کاربرد روکین
علاوه بر جلوگیری از بارداری، قرص های ضد بارداری دوره های قاعدگی شما را تنظیم می کند و از دست دادن خون و درد دوره های قاعدگی را کاهش می دهد و در نهایت خطر ابتلا به کیست تخمدان را کاهش می دهد. استفاده از این قرص ها از شما در برابر بیماری های مقاربتی حفاظت نمی کند. این قرص ها همچنین ممکن است برای درمان سندروم پیش قاعدگی یا آکنه خفیف مورد استفاده قرار بگیرند اکر شما استفاده از این قرص ها را برای جلوگیری از بارداری انتخاب کرده باشید.
نحوه مصرف قرص روکین
بر اساس تجویز پزشک از قرص روکیناستفاده کنید و بروشور داخل بسته دارو را برای کسب اطلاعات دقیق از میزان دوز مصرفی بخوانید. این قرص را از طریق دهان و همراه یا بدون غذا مصرف کنید. در مورد نحوه آغاز مصرف اولین بسته قرص خود با پزشک مشورت کنید. اگر مصرف این قرص را در 24 ساعت اول شروع عادت ماهیانه خود آغاز کردید نیازی به استفاده از دیگر قرص های ضد بارداری نمی باشد. این قرص را در ساعت مشخصی در روز مصرف کنید. برای تاثیر بیشتر این قرص بهتر است از آن هر روز استفاده کنید. از مصرف هیچ یک از دوزهای مصرفی چشم پوشی نکنید. این قرص باید در رژیم 21 روزه با شروع اولین روز قاعدگی مورد استفاده قرار گیرد. می توانید از این قرص قبل از خواب یا موقع شام استفاده کنید. عوارض جانبی قرص روکین
حالت تهوع
استفراغ
سردرد
نفخ
حساس شدن نوک پستان
ورم مچ پا
تغییر وزن
خونریزی واژن بین دوره ها یا بی نظمی در دوره های عادت ماهیانه
اگر دو دوز متوالی را مصرف نکردید برای انجام آزمون بارداری با پزشک خود تماس بگیرید.
افزایش فشار خون
تغییرات غیر طبیعی در خونریزی واژن
بالابودن سطح پتاسیم خون( ضعف ماهیچه، کاهش ضربان قلب).
تنگی نفس ناگهانی
درد قفسه سینه/ دست چپ
عرق کردن غیر طبیعی
سرگیجه
سرفه خونی
بی حس شدن دست و پا
ضعف ناگهانی
ضعف در یک سمت بدن
تغییر دید ناگهانی
لکنت زبان
واکنش های دارویی
مهار کننده های آروماتاز( آناستروزول، اگزمستان)
تاموکسی فن
تیزانیدین
ترانکسامیک اسید
محصول ترکیبی خاص برای درمان هپاتیت C احتیاط در مصرف قرص روکین
قبل از مصرف قرص روکین اگر به انواع استروژن و یا پروژسترونحساسیت دارید پزشک خود را در جریان قرار دهید. این محصول دارای مواد غیز فعالی می باشد که می تواند باعث ایجاد واکنش های حساسیتی شود. قبل از مصرف این دارو پرشک خود را در جریان سابقه پزشکی خود قرار دهید:
مشکلا غده آدرنال
سکته
لخته شدن خون
فشار خون بالا درمان نشده یا کنترل نشده
سرطان
اختلال انسداد خون
دیابت
سر درد یا میگرن شدید
بیماری های قلبی
مشکلات کلیوی و کبد
بالاب بودن سطح چربی خون
افسردگی
چاقی
مشکلات کیسه صفرا
قرص فیناستراید(Finasteride) اولین بار برای درمان بیماری بزرگی خوش خیم پروستات مورد استفاده قرار می‌گرفت، بعدها پزشکان متوجه شدند ریزش موها در بیماران مصرف کننده قرص فیناستراید بعد از مدتی کاهش می‌یابد و حتی در مواردی نیز بیماران رویش موها را تجربه میکنند. بر همین اساس مصرف آن در میان آقایان و برای رفع طاسی افزایش یافت.
هشدار: از آنجا که متابولیزم این دارو در کبد صورت می‌گیرد و همچنین باعث تغییر در توازن برخی از هورمون‌ها میشود بسیاری از افراد مصرف کننده فیناستراید با عوارضی مانند کبد چرب، جوش و آکنه، کدر شدن رنگ پوست، خارش و آلرژی پوستی، ضعف عمومی، افزایش کلسترول بد و حتی تغییرات در خلق و خوی نیز مواجه می‌شوند، این مشکلات به ویژه در افرادی که مستعد بیماری‌های کبدی می‌باشند بیشتر دیده میشود. علاوه بر این اختلال در عملکرد سیستم جنسی به ویژه مشکل در نعوظ ممکن است بعد از قطع مصرف فیناستراید نیز ادامه یابد، که برخی از پزشکان ظاهرا از آن بی‌اطلاع می‌باشند.
قیمت قرص فیناستراید
جعبه 50 تایی قرص فیناستراید ایرانی حدودا 3000 تومان می‌باشد و نمونه‌های هندی و آمریکایی این دارو قیمت بالاتری دارد. هر عدد قرص هندی فیناستراید حدودا ۲۵۰ تومان و هر عدد قرص آمریکایی فیناستراید حدود ۲۵۰۰ تومان به فروش می‌رسد.
نام های تجاری، موارد مصرف، عوارض و تداخل دارویی:
نام‌های تجاری Proscar – Propecia
موارد مصرف درمان بیماری بزرگی خوش خیم پروستات(BPH)
درمان ریزش موی سر در آقایان
کاهش موهای بدن در آقایان
عوارض کاهش میل جنسی و حجم منی، اختلال در نعوظ، چروک پوست، خشکی چشمها، بزرگ شدن نوک سینه‌ها
تداخل دارویی کلیرانس تئوفیلین مقدار و نحوه مصرف قرص فیناستراید
میزان دقیق مصرف این دارو باید حتما بعد از انجام آزمایشات هورمونی مربوطه و زیر نظر پزشک تعیین گردد.
نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید
بیشتر عوارض ذکر شده مربوط به فیناستراید 5 میلی‌گرم است و 1 میلی‌گرم آن داروی ضعیفی است و عوارض چندانی به همراه ندارد با این حال حتما باید با نظر پزشک مصرف گردد.
برای اطمینان از اینکه علت ریزش مو هورمون DHT است ابتدا باید میزان این هورمون از طریق آزمایش خون بررسی و در صورت ازدیاد آن، درمان مناسب تجویز گردد.
مصرف فیناستراید 100% برای بانوان ممنوع است. حتی جذب مقدار کمی از آن از طریق پوست خطر سقط جنین در زنان باردار را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
هر گونه تغییر در بافت پستان مردان مصرف کننده این دارو باید مورد بررسی قرار گیرد.
گاهی لازم است برای ظهور اثرات درمانی، این دارو ماه‌ها مصرف شود.
به دلیل انتشار دارو در مایع منی استفاده از کاندوم هنگام مقاربت طی مدت مصرف این دارو توصیه می‌گردد.
در صورت وجود بیماری انسدادی دستگاه ادراری و سرطان پروستات این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
زمانی‌که در مورد مصرف استروئید ورزشکاران حرفه‌ای خبرهایی به گوش می‌رسد، سوالاتی مثل عوارض جانبی، استفاده بیش از حد، عوارض مغزی، زمان حفظ اثرات مصرف و غیره در ذهن همه ما ایجاد میشود. بنابراین در این مطلب مجله علم ورزش به بررسی این سوالات در مورد دیانابول می‌پردازد.
دیانابول چیست؟
متاندرستنولون (انگلیسی: Methandrostenolone) (بانام های تجاری دیانابول، دانابول و آوربول) یک استروئید خوراکی و تزریقی آنابولیک است. دیانابول دارای خواص آندروژنیک و آنابولیک بسیار بالایی است که سبب حبس نیتروژن در خون و عضلات می‌گردد و به شدت مایل به جذب آب و نمک زیر پوست و عضلات است. این دارو قدرت خارق العاده‌ای ایجاد میکند و همین عامل سبب روی آوردن ورزشکاران قدرتی و انفجاری به این ماده است.
آیا دیانابول یک استروئید آنابولیک است؟ دیانابول یا یک استروئید آنابولیک یا یک ماده مصنوعی مربوط به هورمون جنسی مردانه است. در واقع، دیانابول به عنوان نوع دوم استروئید آنابولیک در بدن مردان بعد از تستوسترون مورد توجه قرار گرفت و برای اولین بار در سربازان جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و در دهه ۶۰ به خاطر استفاده ورزشکاران برای بالا بردن کارایی و عملکرد بدن مشهور شد. استروئید آنابولیک اثرات سازندگی مثل رشد عضلات اسکلتی و اثرات آندروژنی مثل ویژگی های جنسی مردانه را بیشتر میکند. این استروئید به عنوان مواد کنترلی تلقی شده و برای برخی موارد پزشکی خاص تجویز میشود.
استروئید آنابولیک چگونه استفاده میشود؟
بسیاری از بدنسازان به ۳ روش دوره ای، همزمان و هرمی از دیانابول سوء استفاده میکنند. این ۳ روش از عمومی ترین روش های مصرف داروهای آنالوبیک هستند. در روش دوره ای، ورزشکار برای یک دوره مشخص دارو را مصرف کرده و سپس چند هفته ای زمان کافی برای استراحت در اختیار بدن قرار می‌دهد و بعد از پایان استراحت مصرف را دوباره شروع میکند.
در روش همزمان، ورزشکار بیش از یک نوع استروئید مصرف میکند. نظریه این روش این است که مصرف همزمان دو استروئید در یک دوره زمانی باعث افزایش اثرات داروها میشود. در روش هرمی، ورزشکار ۲ روش اول یعنی چرخه ای و همزمان را با هم ترکیب میکند. یک یا دو استروئید با دوز پایین مصرف میشود که بعداً در نصف دوره مصرف دوز را افزایش می‌دهد و در پایان هرم (دوره) دوباره کمتر میشود.
ورزشکاران معتقدند روش هرمی اجازه می‌دهد بدن با دوز بالای استروئید سازگاری پیدا کرده و زمان کافی در اختیار سیستم هورمون بدن برای تجدید قوا را می‌دهد. به هر حال، اثرات مصرف به روش‌های دوره ای و هرمی از لحاظ علمی تاکنون به اثبات نرسیده اند.
اثرات مثبت برای سلامتی استروئید آنابولیک چه هستند؟
استروئید آنابولیک برای مصارف پزشکی و قانونی نیز استفاده میشود. مصرف این دارو برای درمان برخی بیماری‌ها مثل آسم، سرطان سینه و آرتریت، درمان آسیب‌ها، مشکلات رشد و شیمی درمانی استفاده میشود.
عوارض مصرف استروئیدها بسیار گسترده بوده و منجر به بیماری‌های کبد، قلب و کلیه ها، ظهور رفتارهای غیر قابل کنترل وحشیانه، خشم و پارانویا میشود. همچنین ممکن است باعث تغییرات رفتاری و روانی، افسردگی، جوش زدگی شدید و کوتاه قدی در بزرگسالان گردد. چرا دیانابول از سال ۱۹۶۰ بهترین آنابولیک استروئید است؟
وقتی در دهه ۶۰ دیانابول بصورت تجاری برای اولین بار در دسترس عموم قرار گرفت یک موفقیت و پیشرفت بزرگ بود. از آن زمان پر استفاده ترین استروئید آنابولیک در سراسر جهان می‌باشد. افرادی که دیانابول را استفاده کرده اند اثرات مفید آن در افزایش حجم عضلات و قدرت و سادگی استفاده از آن را گزارش داده اند. دیانابول باعث افزایش تعادل مثبت نیتروژن میشود. نیتروژن در آمینواسیدها پیدا میشود و باعث ساختن پروتئین که آجرهای اولیه ساختمان عضلات هستند، میشود. با افزایش تعادل مثبت نیتروژن، پروتئین بدن برای ساخت و افزایش حجم عضلات مصرف میشود و دیگر به عنوان منبع سوخت عضلات استفاده نشده و از طریق عرق، ادرار یا مدفوع خارج نمی‌شود.
اثر دیانابول در بدنسازی
دیانابول اثر مستقیم بر حجم عضلات گذاشته و باعث افزایش ۲ تا ۴ پوند در یک هفته در شش هفته اول مصرف میشود. وزن بدن اضافی شامل افزایش در بافت عضله و نگهداری قابل توجه مایعات میشود. همچنین باعث افزایش جریان خون در طول و بعد از ورزش و همچنین باعث تمرکز بهتر می شود.
گلیکوژنولیز
این اصطلاح و فرایند به معنی شکستن گلیکوژن بدن و تبدیل به گلوکز است. رژیم غذایی شما شامل کربوهیدرات کافی برای رفع نیازهای روزانه است و این کربوهیدرات منبع مستقیم انرژی در طول فرایند گلیکوژنولیز می‌باشد. با افزایش و ارتقای این فرایند، سطح انرژی افزایش چشمگیری پیدا میکند.
نگهداری نیتروژن
نیاز به ابقا و حفظ نیتروژن یکی از فواید اصلی و اولیه عوامل آنابولیک است که اکثر ورزشکاران و علاقه مندان به ورزش باید آگاهی داشته باشند. هرچقدر نیتروژن بیشتری در بدن حفظ شود فعالیت آنابولیک بیشتری کسب خواهید کرد. نقطه مخالف این معادله واضح است و باید از آن اجتناب کرد. اگر سطح نیترژن بدن خیلی پایین آید، بدن با وارد شدن به فاز متابولیکی (سوخت و ساز) به این وضعیت پاسخ می‌دهد.
سنتز پروتئین
سنتز مؤثر پروتئین یکی دیگر از اصول اساسی است که در هنگام ورزش و تمرین باید مد نظر داشت. سنتز پروتئین به مقدار پروتئین ساخته شده توسط سلول های بدن اشاره میکند. پروتئین ها ساختمان اصلی عضلات بدن هستند و با کمک این سنتز، شما به طور مؤثری به فرایند ساخت عضلات بدن کمک میکنید و متعاقباً قدرت و حجم عضلانی بیشتری کسب خواهید کرد. آیا دیانابول بر مغز اثر می‌گذارد؟
دوزهای بالای دیانابول اثرات مختلفی بر خلق و خویی مصرف کننده گذاشته و میتواند فرد را خوشحال، راضی و هیجان زده کند. در بعضی موارد باعث بد خوابی و رفتارهای خشونت آمیز مصرف کننده میشود. در بعضی موارد ورزشکاران تایید کرده اند که مصرف آن هیچ تأثیری بر مغز و خلق و خویی آنها نشده است. تأثیرات دیانابول بر روی مغز میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
دوز مناسب و روش مصرف دیانابول
اگر تا بحال سابقه مصرف استروئید را نداشته اید، بهترین روش مصرف آن شروع با دوز پایین است. این روش باعث مشخص شدن نحوه پاسخ بدن به مصرف دیانابول میشود. بطور مثال می‌توانید با ۲۰ میلی گرم در روز شروع کنید. با مصرف این مقدار در روز، فرصت بروز اثرات جانبی مصرف دیانابول به حداقل می‌رسد. اگر اثرات مثبت مصرف آن را مشاهده کرده و هیچ گونه اثرات جانبی منفی مشاهده نشد می‌توانید دوز مصرف را تا ۳۰ میلی گرم در روز افزایش دهید. برای اکثر مردان حداکثر دوز مصرف روزانه ۵۰ میلی گرم است.
هر قوطی دیانابول حدود ۹۰ کپسول دارد. مصرف یک کپسول آن همراه با سه وعده غذایی اصلی روزانه را حداکثر به مدت ۸ هفته می توانید مصرف کنید یعنی در هر روز سه کپسول مصرف کنید. دیانابول طول عمر متوسط حدود ۳ تا ۵ ساعت دارد که مشخص میکند مصرف یک وعده در روز باعث نوسان یافتن سطح خون در طول روز میشود. شما می‌توانید آن را حتی در روزهایی که تمرین ندارید مصرف کنید. زمانی که می خواهید قبل از تمرین دوز روزانه را مصرف کنید حتما باید ۳۰ دقیقه بین مصرف و تمرین زمان وجود داشته باشد. دیانابول را حداقل برای ۲ ماه باید مصرف کرد و موقتاً یک هفته و نیم برای استراحت بدن مصرف را متوقف کنید.
اگر بعد از یک ماه مصرف دیانابول قطع شود، چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر بعد از یک ماه، مصرف آن را قطع کنید کاهش وزن پیدا خواهید کرد. این امر عادی است و جای نگرانی نیست. به یاد داشته باشید افزایش وزن ناشی از مصرف دیانابول بر پایه آب است و هر زمانی که مصرف دارو قطع شود سرانجام وزن کسب شده را از دست خواهید داد.
اثرات عضلانی دیانابول در صورت قطع مصرف چقدر طول می‌کشد؟
باید انتظار داشته باشید چند روز بعد از قطع مصرف روزانه دیانابول، مقداری از فواید کسب شده از دست برود.
عوارض دیانابول چست؟
چندین اثر جانبی و منفی مصرف دیانابول در صورت مصرف ناقص و نادرست آن بوجود می‌آید. بعضی از اثرات جانبی بسیار معمول که گزارش شده اند شامل بزرگی سینه آقایان، فشار خون بالا، جوش و آکنه، ریزش مو و سمی شدن کبد است. این عوارض جانبی شاید شما را بترسانند اما اجتناب ناپذیر هستند. هنگام مصرف دیانابول از مصرف الکل خودداری کنید زیرا باعث آسیب بیشتر به کبد می شود.
آیا دیانابول تولید تستوسترون را متوقف میکند؟
تأتیر دیانابول بر تستوسترون ضد و نقیض است. بعضی از مقالات ادعا کرده اند که دیانابول موجب سرکوب ترشح تستوسترون شده در حالیکه برخی از تحقیقات دیگر می گویند دیانابول بر ترشح تستوسترون بی تأثیر است اما نکته مهم این است که پاسخ مردان به دیانابول متفاوت است و قطعاً تأثیر دیانابول بر تستوتسرون به ویژگی های فردی بستگی دارد.
چه کسی نباید دیانابول مصرف کند؟
به طور معمول افراد سالم می‌توانند استروئید مصرف کنند. البته شرایطی وجو دارند که مانع مصرف استروئیدها می‌شوند. اگر دیابت یا فشار خون بالای کنترل نشده، آب سیاه و پوکی استخوان دارید نباید دیانابول یا هر نوع استروئید دیگری مصرف کنید.
لووتیروکسین برای درمان انواع دیگر اختلالات تیروئید (مانند انواع خاصی از گواتر، سرطان تیروئید) نیز استفاده می شود. لووتیروکسین نباید برای درمان ناباروری استفاده شود مگر این که ناباروری ناشی از پایین بودن سطح هورمون تیروئید باشد.
از لووتیروکسین برای درمان کم کاری غده تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) استفاده می شود. این دارو هورمون تیروئید که به طور معمول توسط غده تیروئید تولید میشود، را جایگزین و بیشتر میکند. سطوح پایین هورمون تیروئید می تواند به طور طبیعی و یا زمانی که غده تیروئید توسط پرتو درمانی یا داروها آسیب ببیند و یا با عمل جراحی حذف شده باشد، رخ دهد. داشتن هورمون تیروئید کافی برای حفظ فعالیت ذهنی و جسمی نرمال مهم است. در کودکان، داشتن هورمون تیروئید کافی برای رشد ذهنی و جسمی طبیعی حائز اهمیت است.
لووتیروکسین از طریق دهان طبق دستور پزشک، معمولا یک بار در روز با معده خالی، ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت قبل از صبحانه مصرف میشود. این دارو را با یک لیوان پر از آب مصرف کنید مگر اینکه پزشک شما چیزی جز این را دستور داده باشد.
اگر شکل کپسول این دارو را مصرف میکنید، آن را به طور کامل قورت دهید. از نصف کردن، فشردن یا جویدن آن بپرهیزید. افرادی که نمی توانند کل کپسول را قورت دهند (مانند نوزادان یا خردسالان) باید از شکل قرص این دارو استفاده کنند.
برای نوزادان یا کودکانی که نمی توانند قرص های کامل را قورت دهند، قرص را خرد کنید و آن را در ۱ تا ۲ قاشق چای خوری (۵ تا ۱۰ میلی لیتر) آب مخلوط کنید، و فورا از یک قاشق و یا قطره چکان استفاده کنید. این مخلوط را از قبل آماده نکنید و یا قرص را در شیرخشک نوزاد مخلوط نکنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز خود مشورت کنید.
دوز دارو بر اساس سن، وزن، وضعیت پزشکی و نتایج تست های آزمایشگاهی و پاسخ به درمان شما تعیین میشود.
به منظور دستیابی بیشتر به مزایای آن، این دارو را به طور منظم مصرف کنید. برای اینکه مصرف منظم آن را فراموش نکنید، هر روز در همان زمان این دارو را مصرف کنید.
مصرف لووتیروکسین را بدون مشورت با پزشک خود متوقف نکنید. درمان جایگزین هورمون تیروئید معمولا برای ادامه زندگی انجام میشود.
علامت های تجاری مختلفی از لووتیروکسین وجود دارند. بدون اینکه ابتدا با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید برند دارو را تغییر ندهید.
برخی داروها (مانند کلستیرامین، کولستیپول، کولسولام، آنتی اسیدها، سوکرالفات، سایمتیکون، آهن، سدیم سولفونات پلی استایرن، مکمل های کلسیم، ارلیستات، سِوِلامر، از جمله این داروها هستند) می توانند میزان هورمون تیروئید که توسط بدن شما جذب میشود را کاهش دهد. اگر هر یک از این داروها را مصرف میکنید، حداقل ۴ ساعت، مصرف آنها را با این دارو فاصله بیندازید.
علائم سطوح پایین هورمون تیروئید خستگی، درد عضلانی، یبوست، خشکی پوست، افزایش وزن، ضربان قلب کند، یا حساسیت به سرما هستند. اگر وضعیت شما بدتر شد و یا پس از چند هفته از ادامه مصرف این دارو همچنان وضعیت شما ادامه داشت، پزشک خود را مطلع سازید.
ریزش مو ممکن است در طول چند ماه اول از درمان رخ دهد. این اثر معمولا موقتی است زیرا بدن شما باید خود را با این دارو هماهنگ کند. اگر این عارضه همچنان ادامه یافت و یا بدتر شد، فورا پزشک یا داروساز خود را مطلع سازید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را به این خاطر تجویز کرده است که در نظر گرفته است فواید آن بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز هر یک از این عوارض بعید، اما جدی از سطح بالای هورمون تیروئید، فورا پزشک خود را مطلع سازید: افزایش تعریق، حساسیت به گرما، تغییرات روانی / خلق و خوی (مانند عصبانیت، نوسانات خلقی)، خستگی، اسهال، لرزش (ترمور)، سردرد ، تنگی نفس.
در صورت بروز هر یک از این عوارض نادر ولی جدی از سطح بالای هورمون تیروئید، فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید: درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع / تپش / نامنظم، تورم دست / مچ پا / پا، تشنج.
واکنش آلرژیک جدی به این دارو نادر است. با این حال، اگر متوجه هر گونه علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: جوش، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، تنفس مشکل، شدید، فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید.
در این مقاله ارائه لیست کامل عوارض جانبی امکان پذیر نیست. اگر متوجه اثر دیگری شدید که در بالا نیست، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
هشدارها
قبل از مصرف لووتیروکسین، در صورتی که به این دارو حساسیت دارید؛ و یا اگر هر گونه آلرژی دیگری دارید پزشک یا داروساز خود را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده غیر فعال باشد که می‌توانند موجب واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شوند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، پزشک و یا داروساز را از سابقه پزشکی خود مطلع سازید، به خصوص از سوابقی همچون: افزایش هورمون های تیروئید (پرکاری تیروئید)، عملکرد نادرست غده آدرنال، بیماری های قلبی (مانند بیماری عروق کرونر، ضربان قلب نامنظم)، فشار خون بالا و دیابت.
قبل از عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده میکنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع سازید.
اطلاعات فعلی نشان می دهند که این دارو میتواند در دوران بارداری استفاده شود. اگر باردار هستید پزشک خود را مطلع سازید، چرا که میزان مصرف شما ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد.
لووتیروکسین به شیر مادر نفود می کند اما بعید است که به نوزاد آسیب برساند. قبل از تغذیه با شیر مادر با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است عملکرد داروهای شما را تغییر دهند و یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات دارویی امکان پذیر نیست. لیستی از تمام محصولاتی که استفاده میکنید (از جمله نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه کنید و آن را به پزشک یا داروساز خود ارائه دهید. بدون تأیید پزشک مصرف این دارو را شروع یا متوقف نکنید، و یا دوز آن را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: رقیق کننده های خون (مانند وارفارین)، دیگوکسین، سوکروفریک اکسی هیدروکسید.
مصرف دوز بالا یا اوردوز
در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید. در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.
نکته های مهم
لووتیروکسین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی (مانند فشار خون، ضربان قلب، رشد در کودکان) ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
